گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
هر که غیرت نداشت دینش نیست
آن ندارد کسی که اینش نیست
«اوحدی مراغه ای»
[ فر. ] (اِ.)
۱- نمایندگی.
۲- کارگزار.
۳- بنگاه (فره) ؛ ~ خبری مؤسسه‌ای که خبر را جمع و منتشر می‌کند.
(ژَ) (اِ.) آزخ.
(ص.) دارای ردیفی از سوراخ‌های پی در پی روی سربرگ و تمبر و فیلم و مانند آن (فره)، پرفراژ.
(دِ) (ص مف.) آژیده، آجیده.
(ژُ) (اِ.) = آژوغ: نک ازغ.
(فَ)(اِ.) قوس قزح، رنگین کمان.
(ژَ) (اِ.)
۱- رسوب گل و لای.
۲- ملاط.
(ژَ دَ) (مص ل.) ملاط کشیدن بین دو خشت یا سنگ.
(ژَ دَ) (مص م.) نک آژندن.
(ژَ) (اِ.)
۱- چین و شکن روی پوست.
۲- گره، خم.
۳- چروکی که در جامه افتد.
۴- موج کوچک.
(گِ) (اِ.) درِ مشبک، درِ سوراخ سوراخ.
(نِ) (اِ.) سنگ فرش.
(دَ) (مص م.) = آژدن: آجیدن.
(دِ) (ص مف.) آجیده.
۱ - (ص.) زیرک، محتاط.
۲- قوی، توانا.
۳- برحذر کننده، پرهیزگار.
۴- غلبه.
۵- (اِ.) فریاد.
۶- اعلام خطر.
۷- آماده، مهیا.
۸- قوت.
(رَ دِ) (ص فا.) آگاه کننده.
(دَ) (مص م.)
۱- هوشیار کردن.
۲- خبردار کردن.
۳- فریاد زدن.
(نِ) (اِ.) آزینه ؛ آلتی فولادی شبیه به تیشه که با آن سنگ آسیا را دندانه دار و تیز می‌کردند. آسیازنه، آسیاژن نیز گویند.
(اِ.) آسیب، آفت.
(دِ) [ فر. ] (اِ.) فرهنگستان، آکادمی نام باغی بوده در آتن که افلاطون در آن تدریس می‌کرد و کم کم با گذشت زمان معنای انجمن علمی یا فرهنگستان را به خود گرفت.
