گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(اِ.) بخش‌های نرم بدن جانوران به ویژه مهره داران که معمولاً زیر پوست قرا ر دارد این بخش از بدن جانوران حلال گوشت کاربُرد غذایی دارد.
(گُ وِ) = گوش. گویش:
۱- (اِمص.) گفتن، گفتار.
۲- (اِ.) یکی از آوازهای شش گانه‌است که قدما آن را تشخیص داده‌اند، گواشت.
(تَ) (ص مر.) (عا.) بداخلاق، بدمعاشرت.
(اِ.) ابزاری که به وسیله آن گوشت پخته ر ا در ظرفی می‌کوبند.
(ص مر.) چاق، فربه.
(خا) (ص.)
۱- دارای عادت یا گرایش به خوردن مواد گوشتی.۲ - دارای ویژگی تغذیه از جانوران.
(خا) (اِ.) گروهی از پستانداران که فقط از گوشت تغذیه می‌کنند و اغلب دارای دندان‌ها و چنگال‌های قوی می‌باشند.
(اِ.) گوشواره.
(ص فا.) = گوش دارنده:
۱- دارای گوش، دارنده گوش، دارای آلت شنوایی.
۲- شنونده، سامع.
۳- آن که استراق سمع کند.
۴- متوجه، مراقب.
۵- محافظت کننده، نگهبان، حامی، حمایت کننده.
(زَ) (اِمص.) یادآوری، تذکر دادن، خاطرنشان ساختن.
(حامص.) تنبیه.
(ش) (اِ.)
۱- کنج، زاویه.
۲- هر یک از تقسیمات دستگاه موسیقی ایرانی.
۳- کنایه، حرف کنایه آمیز.
۴- کناره، لبه.
۵- جای خلوت، جای دور از مردم.
(~.) (ص مر.)
۱- سخن همراه با طعنه و کنایه.
۲- زاویه دار.
(~. زَ دَ) (مص ل.) (عا.) طعنه و کنایه زدن.
(~. پَ لِ) (اِمر.) (عا.) جای دور افتاده.
(~. چَ) (اِمر.) کنایه از: توجه و التفات مختصر و کوتاه.
(~. گِ رِ تَ) (مص م.) گوشه - نشینی کردن.
(~.) (اِفا.) خلوت نشین، زاهد.
(رِ) (اِمر.) = گوشوار:
۱- زینتی که زنان در گوش آویزند.
۲- آن است که بر دو جانب در ورودی‌های ساختمان دو ستون بنا کرده و نیم آجر عقب تر سازند.
(مص مر.) = گوش بان: محافظ، مراقب، راعی.
