گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(اِ.)
۱- نقاره، طبل بزرگ.
۲- صدمه، آسیب.
(تَ) (مص م.) کوفتن.
(سَ) [ فر. ] (اِ.) بالش، بالشتک.
(س) (ص.)
۱- مردی که ریش نداشته باشد.
۲- شکل پنجم از اشکال رمل، فرح.
(~. بَ نِ) (اِمر.) جشنی بود که ایرانیان در اول ماه آذر برپا می‌کردند بدین وجه که مردی کوسه و یک چشم و بدقیافه و مضحک را بر خری سوار می‌کردند و دارویی گرم بر بدن او طلا می‌نمودند و ...
(~.) (اِمر.) نوعی ماهی عظیم - الجثه که مهاجم، خطرناک و گوشتخوار است. رنگش قهوه‌ای و درازی بدنش به شش متر می‌رسد.
(کَ س) (اِ.) باقلا.
(ص فا.) جد و جهد کننده، ساعی.
(ش) (حامص.) کوشیدن، سعی.
(~. کَ دَ) (مص ل.) جد و جهد کردن.
(شِ) (اِ.) کوشک. قصر.
(شْ) (اِ.) خانه بزرگی در میان یک باغ، کاخ تابستانی.
(دَ) (مص ل.) سعی کردن، جد و جهد کردن.
(اِ.) بوم، جغد.
(اِ.)
۱- صدمه‌ای که از سنگ و مشت و لگد برسد.
۲- آسیب، صدمه.
۳- اندوه.
۴- بیماری سفلیس.
۵- نوعی ناسزا.
(تَ) (مص م.) کوبیدن، صدمه زدن.
(تَ یا تِ) (ص مف.)
۱- کوبیده، ساییده، خسته و فرسوده.
۲- (اِ.) یک قسم طعام که با برنج و لپه و گوشت کوبیده درست می‌کنند.
(تِ) (حامص.) آسیب دیدگی، خستگی شدید.
(اِ.) قفس مرغان.
(اِ.) بافنده، جولاهه.
