گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(کُ) (اِ.) میوه درخت سدر.
(کِ یا کَ)(اِ.)پهلو، طرف.
۲- آغوش، دامن. ؛ ~ گود نشستن کنایه از: در کاری درگیر شدن.
(~. مَ دَ) (مص ل.) سازش کردن، به تفاهم رسیدن.
(~. کَ دَ) (مص ل.) دست از کاری کشیدن.
(~. گِ رِ تَ) (مص م.) در آغوش کشیدن.
(کِ رَ) (اِ.) مرزبان.
(کَ رَ یا رِ) [ په. ] (اِ.)
۱- جانب، پهلو.
۲- کرانه، لب، ساحل.
۳- در خارج از مسیر اصلی.
(~.) [ معر. ] (اِ.) نک قناره.
(~.) (حامص.) گوشه نشینی، از کار دست کشیدن.
(~. گِ رِ تَ) (مص ل.) عزلت گزیدن.
(~.) (ص فا.) عزلت گزیده.
(کَ) (اِ.) بن و بیخ خوشه خرما. کاناز هم گویند.
(کَ نّ) [ ع. ] (ص.)
۱- رفتگر، زباله - کش.
۲- کسی که چاه مستراح را پاک می‌کند.
(کُ) (اِ.)
۱- کرم ابریشم.
۲- تار عنکبوت.
۳- کنار، پهلو.
(کُ) (اِ.)
۱- جایگاه و آشیانه حیوانات.
۲- چراگاه.
(کَ نِ) (ص.) کهنه، فرسوده.
(کَ) (اِ.) درد شکم.
(کَ یِ) [ ع. کنائس ] (اِ.) جِ کنیسه.
(کِ یِ) [ ع. کنایه ] (مص ل.) گفتن سخنی که بر غیر موضوع اصلی خود دلالت کند مانند ناخن خشک به معنی خسیس و ممسک. ج. کنایات.
(~. زَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) منظور خود را غیرصریح بیان کردن.
