گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(کِ) [ تر. ] (اِ.) پاسبانی، نگهبانی.
(کَ ظْ) [ ع. ] (مص م.) فرو خوردن خشم.
(کِ) [ ع. ] (اِ.) جِ کعب.
(کَ عْ) [ ع. ] (اِ.)
۱- بند استخوان، پاشنه پا.
۲- ریشه سوم هر عدد. ج. کعاب.
۳- طاس - بازی نرد.
(کَ بَ تَ) [ ع. ] (اِ.) تثنیه کعب به معنای دو طاس بازی نرد.
(کَ بِ) [ ع. کعبه ] (اِ.)
۱- هر خانه چهارگوشه، غرفه.
۲- خانه خدا، بیت الحرام.
(کَ) [ ع. ] (اِ.) سطح داخلی دست یا پا که تقریباً گود است. ج. کفوف. ؛ ~ دست خود را بو کردن کنایه از: علم غیب دانستن (بیشتر به صورت استفهام انکاری به کار رود).
(~.) [ ع. ] (مص م.) بازداشتن، منع کردن.
(~.) [ په. ] (اِ.)
۱- انبوهی از حباب -های ریز که به هنگام جوشیدن آب در آن به وجود می‌آید.
۲- حباب‌های ریز سفید رنگی که در اثر ترکیب مواد شوینده و آب پدید می‌آید. ؛ ~ به دهان ...
(کَ) [ ع - فا. ] (ص فا.) فال بین.
(کَ. رَ تَ) (مص م.) دزدیدن، با تردستی ربودن.
(کَ س) [ ع - فا ] (ص مر.) کنایه از: صاحب همتی که به سبب بخشش تهیدست شده.
(کَ کَ دَ) (مص ل.)
۱- تولید کف شدن.
۲- (عا.) عشقی شدن.
(کَ یا کِ) (اِ.) رنج، زحمت، سختی.
(کَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- پاداش، جزا.
۲- نظیر، مانند.
(کُ) [ ع. کفاه ] جِ کافی. مردان کامل و فاضل.
(کُ فّ) [ ع. ] (ص.) جِ کافر.
(کَ فّ رِ) [ ع. کفاره ] (اِ.) صدقه، چیزی که با آن گناه را جبران کنند.
(کَ فّ) (ص. اِ.) آن که کفش دوزد و فروشد، کفشدوز.
(کَ) [ ع. ] (اِ.) آن اندازه روزی و قوت که انسان را بس باشد.
