گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(کَ) [ ع. ] (ص.) ناپاک، آلوده.
(کَ) (ص.)۱ - خمیده، ناراست.
۲- نافرمان.
(~.) (اِ.) نوعی از ابریشم خام.
(کَ. اُ دَ) (مص ل.) (عا.) کج کردن، دشمن شدن.
(کَ) (اِمر.) بیل سر کج که با آن چیزی را از گودالی که حفر شود برآورند و نیز مواد سوخت را در تنور و کوره ریزند.
(~.) (ص فا.)
۱- آن که خطا بیند.
۲- احول، لوچ، دوبین.
(~.) (حامص.) بدرفتاری کردن.
(~. خُ یا خَ) (ص فا.)
۱- آن که بد - خرامد.
۲- بدمعامله.
(~. خُ)(ص مر.)بدخوی، بداخلاق.
(~. مَ) (ص.) (عا.) رفتار همراه با احتیاط و مدارا.
(~. رَ) (ص.) بدرفتار.
(~. نَ) (ص مر.) بدذات، بداصل.
(~ُ کُ لِ) (ص.) دارای شکل یا امتداد نادرست و نازیبا، کج و معوج.
(~. پَ) (ص مر.) بدمعامله، مفسد.
(کَ. کُ) (ص مر.) کنایه از: مغرور، خودپسند.
(کُ) (ق استفهام، ادات پرسش) کلمه‌ای است دال بر استفهام ؛ چه جا، کدام جا.
(کَ وِ) (اِ.) نشیمنی روپوش دار که از چوب سازند و یک جفت آن را به یکدیگر بسته بر شتر و یا استر بار کنند و در هر یک از آن دو کسی نشیند.
(کَ) (ص مر.) کج و معوج، ناراست.
(کَ جَ) (اِمصغ.)
۱- میله آهنی است سرکج و دسته دار که فیلبانان با آن فیل را به هر طرف که خواهند برند.
۲- هر آلت فلزی یا چوبی سرکج.
(کَ جِ) (اِ.) کجین، جامه جنگی که در آن کج یا ابریشم به کار رفته باشد.
