گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(~. ~.) [ ع - فا. ] (ص فا.) (عا.) آن که خانه‌ای آماده برای قماربازی دارد؛ صاحب قمارخانه ؛ جیزگر.
(~. گَ) (ص.)
۱- کسی که ظروف سفالی درست می‌کند.۲ - نام یکی از آهنگ‌های موسیقی.
(~. گَ) (ص فا.) گدای دوره - گرد.
(~. گِ رِ تَ) (مص ل.) کنایه از:
۱- شراب ریختن.
۲- ادای احترام و تهنیت کردن.
(~. یِ) [ ع - فا. ] (ص مر.) هم - خوراک، هم غذا.
(کِ) [ فر. ] (اِ.) = کاسک:
۱- کلاه لبه دار.
۲- کلاهی از جنس فلز و غیره که سر را از خطر حفظ می‌کند، کلاه ایمنی.
(اِ.) [ فر. ] پرنده‌ای است سیاه رنگ به اندازه سار از راسته سبکبالان، بومی آمریکای جنوبی، پرهای پشت آن زرد طلایی است.
(شب جم.) واژه‌ای برای بیان آرزوها.
(نِ) (اِ.) خانه خرد و کوچک، خانه زمستانی.
(مص مر.) زراعت کردن، کاشتن.
(تَ) (مص م.) زراعت کردن.
(تِ) (ص مف.) زراعت شده، نشانده.
(ش) [ ع. ] (اِفا.) آشکار کننده، کشف کننده، ج. کشفه.
(شَ یا ش) (اِ.) یخ نازکی که روی آب می‌بندد.
(ق.) از ادات تمنی است و دال بر تأسف و افسوس و آرزو و حسرت دارد.
۱ - (اِ.) کاچی، آجر لعاب دار ساده یا نقاشی شده.
۲- (ص نسب.) اهل شهر کاشان.
۱ - (ص شغل.) آن که کاشی را در بنا کار گذارد.
۲- بنایی که در آن کاشی کار گذاشته شده‌است.
(ظِ) [ ع. ] (اِفا.) فروخورنده خشم، خاموش. ج. کظمه.
(عِ) [ ع. ] (اِمص.) نار پستان و پستان برآمده.
(اِ.)
۱- فریاد و ناله.
۲- آواز کلاغ.
۳- نشخوار.
