گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(چَ) (اِ.)
۱- چنگگِ چوبی که با آن غله کوفته باد دهند تا دانه از کاه جدا شود.
۲- غربالی که با آن غله پاک کنند.
(چُ) (اِ.) پستان (زن یا جانور ماده).
(چُ) (اِ.)
۱- قطعه کوچک گوشت میان فرج زن، چچوله، خروسه.
۲- آلت تناسلی پسر خردسال.
(~.) (ص. اِ.) معدوم، نابود.
(چُ) (اِ.) = چوک: آلت تناسلی مرد؛ نره.
(~.) (اِ.) گردویی که مغز آن به آسانی برنیاید.
(~.) (اِ.) = جیک: یک جانب از چهار جانب بجول، دزد؛ مق. پک.
(~.) (اِ.)
۱- (اِ.) قطره.
۲- صدای افتادن قطره آب.
(چَ) (اِ.) نک چهارشاخ.
(~.) (اِصت.) = چکاچاک. چکاچک. چقاچاق: آواز ضربت تیغ، صدایی که از چیزی برآید مانند شکستن چوب و نی و خوردن چیزی بر چیزی.
(~.) (اِ.) سخن، کلام.
(~.) (اِ.) فک اسفل، چانه، چک و چانه.
(~.) (اِ.) سیلی، تپانچه.
(~.) [ تر. ] به زانو نشستن، چنباتمه زدن، بر سر دو پای نشستن، جندک زدن.
(چِ) [ فر. مأخوذ از فارسی ] (اِ.) برگه‌ای که به موجب آن شخص می‌تواند از حساب خویش در بانک پول بردارد یا به دیگری بدهد. ؛ ~ بی محل چکی که به علتی برگشت داده شود خواه صاحب ...
(چُ. زَ دَ) (مص ل.) چنباتمه زدن، چندک زدن.
(چَ. زَ دَ) (مص م.) سیلی زدن.
(چَ کُ نِ) (اِمر.) (عا.)
۱- فک پایین.
۲- ریخت، شکل، سر و وضع.
(~. زَ دَ) (مص ل.) (عا.)
۱- پرحرفی کردن.
۲- گفت و گوی زیاد برای پایین آوردن نرخ چیزی یا جوش دادن معامله‌ای.
(چِ. کَیا کِ دَ) (مص ل.) صادر کردن چک توسط صاحب چک.
