گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(کِ) (ص فا.)
۱- کسی که دیگران را با چاقو تهدید می‌کند.
۲- کسی که خرج خود را از راه زد و خورد و تهدید دیگران به وسیله چاقو تأمین می‌کند.
(اِ.) شلوار گشاد و بلند زنانه، که از کف پا تا کمر را می‌پوشاند.
[ سنس. ] (اِ.) نوعی مرغابی.
(اِ.) اسب، اسبی که موهای سرخ و سفید داشته باشد.
۱ - (اِ.) گودال.
۲- آشیانه مرغان.
۳- (ص.) گود، عمیق.
(کَ دَ) (مص ل.)
۱- گودال درست کردن.
۲- زیر خاک کردن، دفن کردن.
[ تر. ] (ص نسب.) سازنده، نوازنده، ساززن.
(ص.) چست، جلد، زرنگ.
(لِ) (اِمص.)
۱- با ناز و غرور خرامیدن ؛ رفتار از روی کبر و غرور.
۲- جولان.
(~.) (اِ.) زد و خورد، جنگ و جدال.
(~. گَ) (ص فا.)
۱- کسی که از روی کبر و غرور می‌خرامد.
۲- جنگجو.
(~.)(حامص.) جنگجویی، مبارزه.
(لِ) (اِ.) گودال، گو، گودال معمولا کم عمق.
(~. مِ) (ص نسب.)
۱- منسوب به چاله میدان محله‌ای در جنوب تهران.
۲- (عا.) تربیت نشده، لات.
۳- خالی از ادب، لات منشانه.
(اِ.) الک دولک.
(اِ.) خم، پیچ و خم.
(اِمر.) پرپیچ و خم.
(مِ) (اِ.) سرود، شعر.
(~. سَ) (ص فا.)
۱- آوازخوان.
۲- شاعر، تصنیف ساز.
(ی) (ص فا.)۱- شاعر. ۲- سرود - ساز.
