گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(پَ گَ دِ) (ص مف.) پراگنده.
(پُ) (ص مر.)
۱- ورم کرده.
۲- کنایه از: مغرور، متکبر.
(~. شُ دَ)(مص ل.)
۱- ورم کردن.
۲- م غرور گشتن.
(پَ) (اِ.)
۱- خانه تابستانی.
۲- بالاخانه.
(پُ) (ص.) دارای فایده زیاد.
(پَ) (ص.) (عا.)
۱- بی معنی، مزخرف.
۲- منحرف.
(پِ.) (اِ.) (عا.) اسباب خرده و ریزه متفرقه.
(پَ تُ پَ) (ص مر.)
۱- پراکنده، پخش و پلا.
۲- بیهوده، چرند و پرند.
(~. شُ دَ) (مص ل.) پراکنده شدن، متفرق شدن.
(~. گُ تَ) (مص ل.) سخن بیهوده گفتن.
(پَ. کَ دَ) (مص م.)
۱- دور انداختن.
۲- فکر کسی را منحرف کردن.
(پُ) (ص مر.)
۱- پرپیچ و شکن.
۲- چیزی که سخت تافته شده‌است.
(پَ) (ص.)
۱- انداختن، پرت کردن.
۲- پرش.
۳- پرتو.
(~. بُ تَ) (ص مر.) نیرومند پرطاقت.
(پُ بْ) [ فر. ] (ص.) ویژگی دستگاه یا وسیله‌ای که بتوان آن را با دست حمل کرد، دستی. (فره).
(پَ) (ص نسب.)
۱- پرتاب شده.
۲- تیری که آن را نتوان بسیار دور انداخت.
۳- کماندار، تیرانداز.
(پُ رِ) [ فر. ] (اِ.) طرح صورت، نقاشی چهره.
(پُ رُ تِ) [ انگ. ] (اِ.) نک واخواست.
(پُ تِ) (اِ.) درختی است از تیره مرکبات ویژه مناطق مرطوب. میوه آن کروی، آبدار، شیرین و سرشار از ویتامین ث می‌باشد و دارای پوست نارنجی است.
(پَ) (اِمر.)
۱- فروغ و روشنایی.
۲- بازتاب نور.
۳- اثر، تأثر.
