گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(خا) (حامص.) بازخواست، اعتراض.
(خُ دَ) (مص ل.)
۱- یکّه خوردن، دچار شوک شدن.
۲- بی رونق شدن.
(خُ دِ)
۱- (ص مف.) شکست خورده، از رونق افتاده.
۲- مأیوس، دل سرد.
(خُ دِ) (حامص.)
۱- از رواج و رونق افتادن.
۲- رد شدن.
۳- سرخوردگی، یأس.
[ تر. ] (اِ.) اسب پالانی.
(دَ) (مص م.) از هم جدا کردن.
(دِ) (ص مف.) از هم جدا کرده.
(دَ) (مص ل.) (عا.) از جوش افتادن (پلو یا کته) در روی بار و در نتیجه قد نکشیدن و پختن نشاسته آن.
(دَ) (مص م.)
۱- پس دادن.
۲- جدا شدن.
۳- سُست شدن، شُل شدن.
(ص.) ناگزیر به انجام کاری یا پذیرش چیزی.
(کَ دَ) (مص م.)
۱- تحریک کردن، برانگیختن.
۲- مجبور کردن.
(رَ) (اِ.) بادرنگ، بالنگ.
(تَ) (مص م.) گماشتن، وادار کردن.
(نِ تَ) (مص م.) بازشناختن، تشخیص دادن.
(دَ) (اِ.) بادربا، نانخورش، جایی که در آن نانخورش فراوان است.
(دَ) (اِ.) (عا.) انکار پس از اقرار، دبه.
(دِ) (دِ یا دَ)
۱- (اِ.) اصل، بنا، شالوده.
۲- (پس.) به صورت پسوند آید به معنی فوق: خانواده، کواده.
[ ع. ] (اِ.)
۱- رودبار، رود.
۲- دَرّه.
۳- صحرا، بیابان.
(مَ) [ ع. ] (اِمر.) جایی که به حضرت موسی وحی رسید.
(اِ) بادیان، رازیانه.
