گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(دَ) (ص.) هر چیز زشت و زبون.
(د) (اِ.)
۱- درست، حق.
۲- سود، فایده.
۱ - (اِ.) آفتاب، خورشید.
۲- ستاره، بخت، طالع.
(رَ) (اِ.) آفتاب، خورشید.
(اِ.) خورشید.
(قَ) [ عبر. ] (اِ.) درخشش بخار، تشعشع بخار.
(مُ) (اِ.) هُرمز.
(هُ مُ) [ فر. ] (اِ.) قسمتی از ترشحات داخلی که به وسیله غدد مترشحه داخلی ترشح می‌شود و اثر تحریکی و حیاتی روی سایر اعضای بدن دارد.
(اِ.) آواز تند و تیز مانند صدایی که از طاس برنجی و امثال آن برخیزد، آواز (بانگ).
(هَ وَّ) [ ع. ] (اِ.) دومین کلمه ساخته شده از حروف ابجد مرکب از: ه - و - ز.
(هَ وَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- میل، آرزو.
۲- شهوت، خواهش نفس.
(~.) [ ع - فا. ] (ص فا.) شهوت پرست.
(اِ)
۱- زیرکی، آگاهی.
۲- عقل، فهم.
۳- جان، روان.
[ په. ] (اِ.) مرگ، موت.
(مَ) (ص مر.)
۱- باهوش.
۲- عاقل، بخرد.
[ په. ] (ص.) باهوش، خردمند.
(~.) (حامص.)
۱- دارای هوش.
۲- عاقلی.
۳- آگاهی، بیدار.
۴- زیرکی.
(هُ) (ق.) دست پاچه.
(~.) [ ع. ] (اِ.) هراس، ترس، بیم.
دادن (~. دَ) (اِ.) (عا.) کسی را ناگهان به جلو پرت کردن.
