گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(هَ. دَ) (عا.) (مص م.) (عا.)
۱- روان کردن آب در زمین‌های لم یزرع.
۲- هدر دادن، تلف کردن.
(هَ زِ) (اِ.) (عا.)
۱- آبی که بیهوده روی زمین جاری شود.
۲- فاضلاب.
(هَ) (اِمر.) (عا.) تخته‌ای که جلو جوی و نهر نهند برای کم و بیش کردن آب.
(هَ زِ) [ په. ] (ص.)
۱- بیهوده، یاوه.
۲- بیکاره.
۳- زن بدکاره.
(~.)(حامص.) بیهوده گویی، یاوه گویی.
(~. دَ) (ص فا.) بیهوده گوی، پرگوی.
(~. شُ دَ) (مص ل.)
۱- فاسد شدن.
۲- خراب شدن و از کار افتادن پره قفل و کلید و مانند آن.
(~.) (ص فا.) بیهوده گو، یاوه گو.
(~. مَ رَ) (ص مر.) سگ ولگرد.
(~. گَ) (ص فا.) آواره، ولگرد.
(هَ زِ) [ په. ] (حامص.)
۱- یاوه گویی.
۲- ولگردی.
(~.) (اِ.) اول شیری که از پستان زن پس از زاییدن جاری شود.
(هَ) (اِ.) چوب پوشش بام خانه.
(هَ رَ) (اِ.) بریدن شاخه‌های زاید درخت.
(هِ رِ) (اِ.) (عا.) دفعه، مرتبه.
(هَ شَ یا ش) (اِ.) چنگال.
(هَ ش) (اِ.) عشقه، هر گیاهی که به درخت بپیچد.
(هِ رِ) (ص.) (عا.) شدید، سخت.
(هَ رَ) [ ع. ] (اِ مص.) پیری، کهنسالی.
(هَ رَ) [ ع. ] (اِ.) جسمی مخروطی شکل که قاعده اش مربع یا چندضلعی باشد و وجوه جانبی آن مثلث‌هایی باشند که همه به یک رأس مشترک منتهی شوند.
