گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(نَ فَ) [ ع. ] (اِ.) جِ نفقه.
(نَ فَ قِ) [ ع. نفقه ] (اِ.)
۱- هزینه زندگی زن و فرزند. ج. نفقات.
۲- آنچه انفاق کنند.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) انفاق کردن، بخشش کردن.
(نَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- عبادتی که واجب نباشد، عبادت مستحب.
۲- غنیمت.
۳- عطیه، بخشش.
(نَ فَ) [ ع. ]
۱- (اِ.) غنیمت.
۲- غنیمتی که از دشمن برای مصالحه گیرند.
۳- مالی که شرعاً متعلق به پیغمیر یا امام است (از قبیل اموال میت بلاوارث، جنگل‌های طبیعی و غیره)؛ ج. انفال.
(نِ لِ) (ص.) هدر رفته، تلف شده، ضایع و خراب.
(~. دَ) (مص م.)
۱- به هدر دادن، تلف کردن.
۲- (عا.) کشتن، به قتل رساندن.
(نَ فَ) [ فا - ع. ] (ص.) بی شعور، بی خرد.
(نُ) [ ع. ] (اِ.) اثر کردن در چیزی، داخل شدن در چیزی.
(نَ) [ ع. ] (ص.) رمنده، دور شونده، نفرت کننده.
(نُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) رمیدن، دور شدن.
۲- حرکت کردن حاجیان از منی به سوی مکه. ؛ روز (یوم) ~ روز ۱۲ ذیحجه که حاجیان از منی به سوی مکه حرکت کنند.
۳- (اِمص.) رمیدگی.
(نُ) [ ع. ] (اِ.) جِ نفس.
(~. زَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) (عا.) فال زدن.
(نَ) [ ع. ] (مص م.) دور کردن، راندن.
(نَ) (اِ.)
۱- بوق، شیپور.
۲- بانگ بلند، ناله و زاری.
(~. مِ) (اِمر.)حکم و فرمان پادشاهان برای گرد آمدن سپاه.
(نَ) [ ع. ] (ص.)
۱- گرانمایه، قیمتی.
۲- نیکو، مرغوب.
(نِ)(اِ.) (عا.) غرغر، بهانه، بهانه جویی.
(نِ. زَ دَ) (مص ل.) (عا.)
۱- بهانه - جویی کردن.
۲- غرغر کردن.
(نِ. نِ) (ص مر.) (عا.) کسی که زیاد بهانه می‌گیرد و غر می‌زند.
