گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(مُ طِ) [ ع. ] (اِ.) وطن. ج. مواطن.
(مُ ظَّ) [ ع. ] (اِمف.) وظیفه دار، وظیفه داده شده.
(مُ عِ) [ ع. ] (اِ.) زمان یا مکان وعده داده شده. ج. مواعد.
(مُ عِ ظِ) [ ع. موعظه ] (اِ.) پند، نصیحت.
(مُ) [ ع. ] (اِمف.) وعده کرده شده، وعده داده.
(مُ وَ فَّ) [ ع. ] (اِمف.) افزون کرده شده، بسیار شده.
(مُ وَ فَّ) [ ع. ] (اِمف.) کامروا، بهره مند.
(مُ وَ فِّ) [ ع. ] (اِ فا.)
۱- مدد کننده.
۲- به مقصود رساننده.
۳- خدای تعالی.
(مُ) [ ع. ] (ص.) فراوان، بسیار.
(مُ وَ فْ فا) [ ع. ] (اِمف.)
۱- حق تمام ادا کرده شده.
۲- مفصل و کامل.
(مُ وَ قَّ) [ ع. موقه ] (ص.)
۱- وقت معین و محدود.
۲- ناپایدار، محدود.
(مَ یا مُ قِ) [ ع. ] (اِ.) جایی که برای تعیین وقت مقرر گردد.
(مُ وَ قَ تَنú) [ ع. ] (ق.) به طور موقت. مق دایمی، همیشگی.
(مَ یا مُ قِ) [ ع. ] (اِ.) جای افروختن آتش. ج. مواقد.
(مُ وَ قَّ) [ ع. ] (اِ.) برافروخته، مشتعل.
(مُ وَ قَّ) [ ع. ] (اِمف.) باوقار، محترم.
(مَ قِ) [ ع. ] (اِ.) محل، موضع. ج. مواقع.
(مُ وَ قِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- صادر کننده توقیع.
۲- کسی که اجازه نامه صادر کند.
(مَ قِ) [ ع. ] (اِ.) جای ایستادن، جای درنگ کردن. ج. مواقف.
(قِ) [ ع. ] (اِفا.) یقین دارنده، یقین کننده.
