گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(مَ نُ) (اِ.) افیون، تریاک.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) جِ مهوی.
۱- فضاهای بین دو کوه و مانند آن.
۲- شکاف‌ها.
(مَ هَ بّ) [ ع. ] (اِ.) محل وزیدن باد. ج. مهاب.
(مَ بِ یا بَ) [ ع. ] (اِ.) جای فرود آمدن. ج. مهابط.
(مَ بَ یا بِ) [ ع. ] (اِ.) زهدان، رحم زن.
(مَ) (اِ.) پرتو ماه، روشنی ماه، تابش نور ماه.
(مَ) (اِمر.)
۱- ایوان جلوی عمارت.
۲- نوعی لامپ که نورش به رنگ مهتاب است.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) راه راست یافته.
(مِ تَ) (ص تف.)
۱- بزرگ، رییس، سرور.
۲- (اِ.) خدمتکار ستور. ج. مهتران.
(مُ تَ مّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- غم خوار، اندوه مند.
۲- توجه کننده به کاری.
(مَ) [ ع. ] (ص.)
۱- پرده دریده.
۲- مرده، فوت شده، درگذشته.
(مَ جَ) [ ع. ] (اِ.) خوابگاه.
(مِ جَ) [ ع. ] (ص.)
۱- غافل.
۲- احمق، گول.
(مُ جِ) [ ع. ] (ص.) آن که گرسنگی را تسکین دهد.
(مُ جَ یا جِ) [ ع. مهجه ] (اِ.) روح، روان.
(مَ جُ وّ) [ ع. ] (اِمف.) هجو کرده شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) دور افتاده، جدا افتاده.
(~.) (حامص.) جدایی، دوری.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) گهواره، بستر.
(مَ دُ) (اِ.)
۱- پرنده‌ای است صاحب مخلب و دم او ابلق می‌باشد و او را پر تیر سازند.
۲- کبوتری که تمام پرش سیاه و دمش سفید باشد.
