گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(مَ) [ ع. ]
۱- (اِمف.) کوشش کرده شده.
۲- (اِ.) جهد، کوشش، سعی.
(مَ) [ ع. ] (ص.) پیدا، آشکار، علنی.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) ناشناخته، نامعلوم.
(مَ لُ لْ هُ یِّ) [ ع. مجهول - الهویه ] (ص.) آن که یا آن چه هویت یا نام و نشان او نامعلوم باشد، ناشناس.
(مُ جَ وِّ) [ ع. ] (اِفا.) تجویز شده، روا داشته شده، اجازه نامه.
(مَ) [ معر. ] (ص.) نامی که عرب‌ها به زرتشتیان داده بودند.
(مَ جَ وَّ) [ ع. ] (اِمف.) کاواک، میان تهی.
(مُ) [ ع. ] (اِمص.)
۱- سختی، درشتی.
۲- بی باکی.
(مَ) [ ع. ] (مص ل.) آمدن ؛ مق. ذهاب.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) اجابت کننده، پاسخ دهنده، قبول کننده.
(مَ) [ ع. ] (ص.) بزرگوار، گرامی.
(مَ دَ) (مص ل.) بسودن، دست مالیدن، لمس کردن.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) پناه دهنده، فریادرس.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- اجازه دهنده، رخصت دهنده.
۲- ولی و مصلح امر یتیم.
۳- بنده مأذون در تجارت.
(مَ) (اِ.) (عا.) تملق، چرب زبانی. ؛~ کسی را گفتن تملق او را گفتن.
(مُ) [ ع. محاباه ] (مص ل.)
۱- ترس، پروا، احتیاط، ملاحظه، طرفداری.
۲- کسی یا چیزی را ویژه خود ساختن.
(مُ) [ ع. محاباه. ]
۱- (مص ل.) یاری کردن.
۲- طرفداری کردن از کسی، جانبداری کردن بر خلاف عدالت.
۳- منحرف شدن از عدل، میل به ناحق کردن.
۴- کسی را مخصوص خود کردن، ویژه خویش ساختن. احتیاط کردن، ملاحظه کردن.
۵- (اِمص.) یاری، ...
(مَ بِ) [ ع. ] (اِ.) جِ محبس.
(مُ جِّ) [ ع. محاجه ] (مص ل.)
۱- حجت آوردن.
۲- دشمنی کردن.
۳- بحث همراه با پرخاش، بگومگو، یکی به دو.
(مُ دِ ثِ) [ ع. محادثه ] (مص ل.) با هم سخن گفتن.
