گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(مُ تَ حَ نِّ) [ ع. ] (ص فا.) مهربان، مشفق.
(مُ تَ حَ وِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- دیگرگون شونده.
۲- جابه جا شونده.
(مُ تَ حَ وَّ) [ ع. ] (اِ.) محل تحول، مکان انتقال.
(مُ تَ حَ یِّ) [ ع. ] (اِفا.) سرگشته، حیران، حیرت زده.
(مُ تَ حَ یِّ) [ ع. ] (اِفا.) جای گزین.
(مُ تَ دِ) [ ع. ] (اِفا.) کسی که خود را فریب خورده وانماید. ج. متخادعین.
(مُ تَ دِ) [ ع. ] (اِفا.) کسی است که همیشه به خدمت بندگان خدا قیام کند و خدمت او خالی از هواها و شوایب نفسانی باشد ولیکن هنوز به حقیقت زهد نرسیده باشد. گاه به سبب غلبه ایمان بعضی ...
(مُ تَ صِ) [ ع. ] (اِفا.) دشمن، خصم.
(مُ تَّ خِ) [ ع. ] (اِمف.) گرفته شده.
(مُ تَ خَ صِّ) [ ع. ] (اِ.)
۱- کارشناس، د ارای تخصص.
۲- خاص شده.
(مُ تَ خَ خِ) [ ع. ] (اِفا.) شی ای که اجزای آن به هم متصل نباشد.
(مُ تَ خَ لِّ) [ ع. ] (اِفا.) کسی که اسم یا لقبی در شاعری برای خود انتخاب کرده باشد، دارای تخلص.
(مُ تَ خَ لِّ) [ ع. ] (اِفا.) خلاف کننده.
(مُ تَ خَ لِّ) [ ع. ] (اِفا.) خوی و عادت دیگری را گرفته.
(مُ تَ خَ لِ) [ ع. ] (ص.) دارای سوراخ‌ها، فضاهای خالی و حفره ها؛ سوراخ سوراخ.
(مُ تَ خَ یِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- خیال کننده.
۲- متکبر.
(مِ تُ) [ فر. ] (اِ.) روش، قاعده.
(مُ تَ خِ) [ ع. ] (اِفا.) داخل شده (در یکدیگر)، در میان آمده.
(مُ تَ رِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- رسنده به چیزی.
۲- درک کننده، دریابنده ؛ ج. متدارکین.
۳- آوردن الفاظی است در ابتدای کلام که موهوم ذم باشد و بقیه کلام به نحوی آورده شود که رفع توهم گردد.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- فرا خواننده.
۲- آن که با دیگری دعوی و مرافعه دارد.
۳- معنی ای که معنی دیگر را به خاطر آورد.
