شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

ز ياقوت سرخست چرخ كبود نه از آب و گرد و نه از باد و دود

بچندين فروغ و بچندين چراغ بياراسته چون بنوروز باغ‏

روان اندرو گوهر دلفروز كزو روشنايى گرفتست روز

ز خاور بر آيد سوى باختر نباشد ازين يك روش راست‏تر

ايا آنكه تو آفتابى همى چه بودت كه بر من نتابى همى

شاهنامه فردوسی - تاخت كردن منوچهر بر سپاه تور

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, گفتار اندر آفرینش آفتاب

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

به غلامی تو مشهور جهان شد حافظ
حلقه بندگی زلف تو در گوشش باد
«حافظ»

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

شاهنامه فردوسی – گرفتن رستم رخش را

شاهنامه فردوسی – فرستادن افراسياب بارمان و هومان را به نزديك سهراب‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – آمدن زال به نزد مهراب كابلى

شاهنامه فردوسی – كشته شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – شكيبايى ايرج و برترى عقلش

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آذرگشنسپ

(~. گُ نَ) (اِمر.) یکی از سه آتشکده بزرگ عهد ساسانی که در شیز آذربایجان قرار داشت.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.