شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

ز ياقوت سرخست چرخ كبود نه از آب و گرد و نه از باد و دود

بچندين فروغ و بچندين چراغ بياراسته چون بنوروز باغ‏

روان اندرو گوهر دلفروز كزو روشنايى گرفتست روز

ز خاور بر آيد سوى باختر نباشد ازين يك روش راست‏تر

ايا آنكه تو آفتابى همى چه بودت كه بر من نتابى همى

شاهنامه فردوسی - آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, گفتار اندر آفرینش آفتاب

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

شاهد بخت چون کرشمه کند
ماش آیینه رخ چو مهیم
«حافظ»

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

شاهنامه فردوسی – كشته شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – شكيبايى ايرج و برترى عقلش

شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

شاهنامه فردوسی – گرفتار شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – آمدن زال به نزد مهراب كابلى

شاهنامه فردوسی – فرستادن افراسياب بارمان و هومان را به نزديك سهراب‏

شاهنامه فردوسی – گرفتن شاه هاماوران كاوس را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى هوشنگ چهل سال بود

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آجودان

[ فر. ] (اِ.)
۱- افسری که در خدمت افسر عالی رتبه باشد.
۲- (عا.) آژان، مأمور پلیس.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.