شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

       

ز ياقوت سرخست چرخ كبود            نه از آب و گرد و نه از باد و دود

         بچندين فروغ و بچندين چراغ            بياراسته چون بنوروز باغ‏

         روان اندرو گوهر دلفروز            كزو روشنايى گرفتست روز

         ز خاور بر آيد سوى باختر            نباشد ازين يك روش راست‏تر

         ايا آنكه تو آفتابى همى            چه بودت كه بر من نتابى همى

 

                       

  شاهنامه فردوسی - راى زدن رودابه با كنيزكان
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

تا به کی درخواب سنگین روزگارم بگذرد
زندگی در سنگ خارا چون شرارم بگذرد
«صائب تبریزی»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آتش

بهار (~ِ بَ) (اِمر.) گل سرخ، لاله.

دیدگاهتان را بنویسید