شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

       

ز ياقوت سرخست چرخ كبود            نه از آب و گرد و نه از باد و دود

         بچندين فروغ و بچندين چراغ            بياراسته چون بنوروز باغ‏

         روان اندرو گوهر دلفروز            كزو روشنايى گرفتست روز

         ز خاور بر آيد سوى باختر            نباشد ازين يك روش راست‏تر

         ايا آنكه تو آفتابى همى            چه بودت كه بر من نتابى همى

 

                       

  دیوان حافظ - بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن
که دوست خود روش بنده پروری داند
«حافظ»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبیار

(ص مر.) میرآب. تقسیم کننده آب برای مزارع و باغ‌ها.

دیدگاهتان را بنویسید