شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

ز ياقوت سرخست چرخ كبود نه از آب و گرد و نه از باد و دود

بچندين فروغ و بچندين چراغ بياراسته چون بنوروز باغ‏

روان اندرو گوهر دلفروز كزو روشنايى گرفتست روز

ز خاور بر آيد سوى باختر نباشد ازين يك روش راست‏تر

ايا آنكه تو آفتابى همى چه بودت كه بر من نتابى همى

دیوان حافظ - زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, گفتار اندر آفرینش آفتاب

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

از انتظار، دیدهٔ یعقوب شد سفید
هیچ آفریده چشم به راه کسی مباد
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – اندر خواب ديدن ضحاك فريدون را

شاهنامه فردوسی – داستان دقیقی سخن سرای

شاهنامه فردوسی – كشته شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون منوچهر را به جنگ تور و سلم

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن رستم به نزد شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – كشته شدن ايرج بر دست برادران‏

شاهنامه فردوسی – خواب ديدن سام از چگونگى كار پسر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبی

(ص نسب. اِ.)
۱- یکی از سه رنگ اصلی (زرد، قرمز، آبی).
۲- به، سفرجل.
۳- نوعی انگور.
۴- نوعی زراعت که آبیاری می‌شود، مقابلِ دیمی.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.