شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

ز ياقوت سرخست چرخ كبود نه از آب و گرد و نه از باد و دود

بچندين فروغ و بچندين چراغ بياراسته چون بنوروز باغ‏

روان اندرو گوهر دلفروز كزو روشنايى گرفتست روز

ز خاور بر آيد سوى باختر نباشد ازين يك روش راست‏تر

ايا آنكه تو آفتابى همى چه بودت كه بر من نتابى همى

دیوان حافظ - صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, گفتار اندر آفرینش آفتاب

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

از همچو تو دلداری دل برنکنم آری
چون تاب کشم باری زان زلف به تاب اولی
«حافظ»

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

شاهنامه فردوسی – بخش كردن فريدون جهان را بر پسران

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

شاهنامه فردوسی – خوان پنجم گرفتار شدن اولاد به دست رستم

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج بسوى پدر

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج به نزد برادران

شاهنامه فردوسی – داستان دقیقی سخن سرای

شاهنامه فردوسی – گرفتن شاه هاماوران كاوس را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یوم القرار

(~. قَ) [ ع. ] (اِمر.) روز قیامت، روز رستخیز.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.