شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

ز ياقوت سرخست چرخ كبود نه از آب و گرد و نه از باد و دود

بچندين فروغ و بچندين چراغ بياراسته چون بنوروز باغ‏

روان اندرو گوهر دلفروز كزو روشنايى گرفتست روز

ز خاور بر آيد سوى باختر نباشد ازين يك روش راست‏تر

ايا آنكه تو آفتابى همى چه بودت كه بر من نتابى همى

شاهنامه فردوسی - گفتارى در بخت زال در نزد ستاره ‏شناسان

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, گفتار اندر آفرینش آفتاب

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

نتوان گلهٔ تو کرد اگرچه
از دل به سر زبان رسیدست
«انوری»

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

شاهنامه فردوسی – رفتن پسران فريدون نزد شاه يمن

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن كاوس نزديك شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – راى زدن سام با موبدان بر كار زال

شاهنامه فردوسی – رزم كردن رستم با سه شاه و رها شدن كاوس از بند

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با تورانيان‏‏

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن مهراب از كار دخترش

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن رستم به نزد شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن شاه يمن جندل را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یهودی

(~.) [ ع. ]
۱- (ص.) کسی که دارای دین یهود باشد.
۲- (عا.) کنایه از: آدم خسیس و محافظه کار.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.