شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

       

ز ياقوت سرخست چرخ كبود            نه از آب و گرد و نه از باد و دود

         بچندين فروغ و بچندين چراغ            بياراسته چون بنوروز باغ‏

         روان اندرو گوهر دلفروز            كزو روشنايى گرفتست روز

         ز خاور بر آيد سوى باختر            نباشد ازين يك روش راست‏تر

         ايا آنكه تو آفتابى همى            چه بودت كه بر من نتابى همى

 

                       

  دیوان حافظ - دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

در هجر تو گر چشم مرا آب روان است
گو خون جگر ریز که معذور نماندست
«حافظ»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یلب

(یَ لَ) [ ع. ] (اِ.) جوشن چرمین.

دیدگاهتان را بنویسید