شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

ز ياقوت سرخست چرخ كبود نه از آب و گرد و نه از باد و دود

بچندين فروغ و بچندين چراغ بياراسته چون بنوروز باغ‏

روان اندرو گوهر دلفروز كزو روشنايى گرفتست روز

ز خاور بر آيد سوى باختر نباشد ازين يك روش راست‏تر

ايا آنكه تو آفتابى همى چه بودت كه بر من نتابى همى

دیوان حافظ - دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, گفتار اندر آفرینش آفتاب

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

روزی که چرخ از گل ما کوزه‌ها کند
زنهار کاسه سر ما پرشراب کن
«حافظ»

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – آمدن كى ‏قباد به استخر پارس

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن زال نزديك سام نمودن چگونگى كار

شاهنامه فردوسی – رزم افراسياب با نوذر ديگر بار

شاهنامه فردوسی – داستان جنگ هفت گردان‏

شاهنامه فردوسی – آفرینش کیهان

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یکران

(~.) (اِ.) اسب اصیل و خوب.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.