شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

ز ياقوت سرخست چرخ كبود نه از آب و گرد و نه از باد و دود

بچندين فروغ و بچندين چراغ بياراسته چون بنوروز باغ‏

روان اندرو گوهر دلفروز كزو روشنايى گرفتست روز

ز خاور بر آيد سوى باختر نباشد ازين يك روش راست‏تر

ايا آنكه تو آفتابى همى چه بودت كه بر من نتابى همى

دیوان حافظ - ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, گفتار اندر آفرینش آفتاب

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

خرم شد از ملاحت تو عهد دلبری
فرخ شد از لطافت تو روزگار حسن
«حافظ»

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

شاهنامه فردوسی – ديدن فريدون دختران جمشيد را

شاهنامه فردوسی – خوان دوم يافتن رستم چشمه آب

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با سهراب

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

شاهنامه فردوسی – پژوهش كردن موبدان از زال

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – پاسخ نامه سام از منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یکدستی

(~. دَ) (اِمص.)
۱- اتحاد، یگانگی.
۲- هماهنگی، یک شکلی.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.