شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

       

ز ياقوت سرخست چرخ كبود            نه از آب و گرد و نه از باد و دود

         بچندين فروغ و بچندين چراغ            بياراسته چون بنوروز باغ‏

         روان اندرو گوهر دلفروز            كزو روشنايى گرفتست روز

         ز خاور بر آيد سوى باختر            نباشد ازين يك روش راست‏تر

         ايا آنكه تو آفتابى همى            چه بودت كه بر من نتابى همى

 

                       

  دیوان حافظ - عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دردا که از آن آهوی مشکین سیه چشم
چون نافه بسی خون دلم در جگر افتاد
«حافظ»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبست

(بِ)
۱- (ص.) آبستن.
۲- (اِ.) زهدان، رحم.

دیدگاهتان را بنویسید