شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

ز ياقوت سرخست چرخ كبود نه از آب و گرد و نه از باد و دود

بچندين فروغ و بچندين چراغ بياراسته چون بنوروز باغ‏

روان اندرو گوهر دلفروز كزو روشنايى گرفتست روز

ز خاور بر آيد سوى باختر نباشد ازين يك روش راست‏تر

ايا آنكه تو آفتابى همى چه بودت كه بر من نتابى همى

دیوان حافظ - سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, گفتار اندر آفرینش آفتاب

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

آسمان در حیرت از بالانشینیهای ماست
بحر در اندیشه از کار حباب افتاده است
«رهی معیری»

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به نزديك سام

شاهنامه فردوسی – آمدن زال با نامه سام نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – داستان جنگ هفت گردان‏

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – پرسيدن سهراب نام سرداران ايران را از هجير

شاهنامه فردوسی – رفتن سام به جنگ مهراب

شاهنامه فردوسی – پيروزى فريدون بر ضحاك و دست يافتن بر گنجهاى آن

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن رستم

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یقیناً

(~. نَ نْ) [ ع. ] (ق.)قطعاً، مسلماً، مطمئناً، از روی یقین.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.