شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

ز ياقوت سرخست چرخ كبود نه از آب و گرد و نه از باد و دود

بچندين فروغ و بچندين چراغ بياراسته چون بنوروز باغ‏

روان اندرو گوهر دلفروز كزو روشنايى گرفتست روز

ز خاور بر آيد سوى باختر نباشد ازين يك روش راست‏تر

ايا آنكه تو آفتابى همى چه بودت كه بر من نتابى همى

شاهنامه فردوسی - آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, گفتار اندر آفرینش آفتاب

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

واعظ مکن نصیحت شوریدگان که ما
با خاک کوی دوست به فردوس ننگریم
«حافظ»

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

شاهنامه فردوسی – فرستادن افراسياب بارمان و هومان را به نزديك سهراب‏

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – پژوهش كردن موبدان از زال

شاهنامه فردوسی – نامه كاوس به رستم و خواندن او از زابلستان‏‏

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به نزديك سام

شاهنامه فردوسی – شكيبايى ايرج و برترى عقلش

شاهنامه فردوسی – كشته شدن ايرج بر دست برادران‏

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج به نزد برادران

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یغما

(یَ) [ تر. ] (اِ.)
۱- تاراج، غارت، چپاول.
۲- نام شهری در ترکستان که زیبارویان آن معروف بودند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.