شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

ز ياقوت سرخست چرخ كبود نه از آب و گرد و نه از باد و دود

بچندين فروغ و بچندين چراغ بياراسته چون بنوروز باغ‏

روان اندرو گوهر دلفروز كزو روشنايى گرفتست روز

ز خاور بر آيد سوى باختر نباشد ازين يك روش راست‏تر

ايا آنكه تو آفتابى همى چه بودت كه بر من نتابى همى

دیوان حافظ - بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, گفتار اندر آفرینش آفتاب

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

حافظ به کوی میکده دایم به صدق دل
چون صوفیان صومعه دار از صفا رود
«حافظ»

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

شاهنامه فردوسی – كشته شدن ايرج بر دست برادران‏

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج بسوى پدر

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن زال از مرگ نوذر

شاهنامه فردوسی – كشته شدن سيامك بر دست ديو

شاهنامه فردوسی – داستان دقیقی سخن سرای

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یشته کردن

(یَ تِ. کَ دَ) (مص ل.) دعا خواندن، نماز کردن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.