شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

ز ياقوت سرخست چرخ كبود نه از آب و گرد و نه از باد و دود

بچندين فروغ و بچندين چراغ بياراسته چون بنوروز باغ‏

روان اندرو گوهر دلفروز كزو روشنايى گرفتست روز

ز خاور بر آيد سوى باختر نباشد ازين يك روش راست‏تر

ايا آنكه تو آفتابى همى چه بودت كه بر من نتابى همى

دیوان حافظ - خیال روی تو در هر طریق همره ماست

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, گفتار اندر آفرینش آفتاب

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

مطلبش از دیدهٔ بینا، شکار عبرت است
ورنه صائب را چه پروای تماشا مانده است؟
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

شاهنامه فردوسی – رفتن پسران فريدون نزد شاه يمن

شاهنامه فردوسی – آمدن زال با نامه سام نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن سيندخت از كار رودابه

شاهنامه فردوسی – پيغام كاوس به زال و رستم

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن كاوس بر رستم‏‏

شاهنامه فردوسی – مردانگى منوچهر و سپاه او در جنگ با تور

شاهنامه فردوسی – جنگ كاوس با شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – داستان جنگ هفت گردان‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یسنا

(یَ) (اِ.)
۱- پرستش، ستایش.
۲- یکی از بخش‌های اوستا که در هنگام مراسم مذهبی خوانده می‌شود.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.