شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

ز ياقوت سرخست چرخ كبود نه از آب و گرد و نه از باد و دود

بچندين فروغ و بچندين چراغ بياراسته چون بنوروز باغ‏

روان اندرو گوهر دلفروز كزو روشنايى گرفتست روز

ز خاور بر آيد سوى باختر نباشد ازين يك روش راست‏تر

ايا آنكه تو آفتابى همى چه بودت كه بر من نتابى همى

دیوان حافظ - صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, گفتار اندر آفرینش آفتاب

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

چو پیش صبح روشن شد که حال مهر گردون چیست
برآمد خنده خوش بر غرور کامگاران زد
«حافظ»

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

شاهنامه فردوسی – راى زدن رستم با كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – رزم سهراب با گردآفريد

شاهنامه فردوسی – راى زدن رودابه با كنيزكان

شاهنامه فردوسی – رزم كاوس با شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به ايران زمين

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یالانچی

[ تر. ] (اِ.)۱ - بی بند و بار.
۲- ریسمان - باز.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.