شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

       

ز ياقوت سرخست چرخ كبود            نه از آب و گرد و نه از باد و دود

         بچندين فروغ و بچندين چراغ            بياراسته چون بنوروز باغ‏

         روان اندرو گوهر دلفروز            كزو روشنايى گرفتست روز

         ز خاور بر آيد سوى باختر            نباشد ازين يك روش راست‏تر

         ايا آنكه تو آفتابى همى            چه بودت كه بر من نتابى همى

 

                       

  دیوان حافظ - خوش است خلوت اگر یار یار من باشد
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

بیا که با سر زلفت قرار خواهم کرد
که گر سرم برود برندارم از قدمت
«حافظ»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یاری گر

(گَ) (ص فا.)
۱- کمک کار.
۲- نیرو دهنده.

دیدگاهتان را بنویسید