شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

ز ياقوت سرخست چرخ كبود نه از آب و گرد و نه از باد و دود

بچندين فروغ و بچندين چراغ بياراسته چون بنوروز باغ‏

روان اندرو گوهر دلفروز كزو روشنايى گرفتست روز

ز خاور بر آيد سوى باختر نباشد ازين يك روش راست‏تر

ايا آنكه تو آفتابى همى چه بودت كه بر من نتابى همى

دیوان حافظ - خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, گفتار اندر آفرینش آفتاب

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

اين تويي يا که خيال بتي آراسته است
گر تويي بهر خدا از نظرم زود مرو
«پژمان بختياري»

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

شاهنامه فردوسی – باز آمدن كاوس به ايران زمين و گسى كردن رستم را

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن منوچهر از كار زال و رودابه‏

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

شاهنامه فردوسی – پادشاهى دادن سام زال را

شاهنامه فردوسی – بازگشتن زال به زابلستان

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن مهراب بر سيندخت

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

شاهنامه فردوسی – رفتن فريدون به جنگ ضحاك

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یاد

(اِ.)
۱- حافظه، ذهن.
۲- آموزش، تعلیم.
۳- بیداری.
۴- اندیشه، فکر.
۵- خاطر. ؛ ~ کسی دادن کسی را آموزس دادن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.