شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

       

ز ياقوت سرخست چرخ كبود            نه از آب و گرد و نه از باد و دود

         بچندين فروغ و بچندين چراغ            بياراسته چون بنوروز باغ‏

         روان اندرو گوهر دلفروز            كزو روشنايى گرفتست روز

         ز خاور بر آيد سوى باختر            نباشد ازين يك روش راست‏تر

         ايا آنكه تو آفتابى همى            چه بودت كه بر من نتابى همى

 

                       

  دیوان حافظ - به آب روشن می عارفی طهارت کرد
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

در تاب توبه چند توان سوخت همچو عود
می ده که عمر در سر سودای خام رفت
«حافظ»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آب سکندر

(بِ س ِ کَ دَ)(اِمر.) نک آب حیات.

دیدگاهتان را بنویسید