شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

ز ياقوت سرخست چرخ كبود نه از آب و گرد و نه از باد و دود

بچندين فروغ و بچندين چراغ بياراسته چون بنوروز باغ‏

روان اندرو گوهر دلفروز كزو روشنايى گرفتست روز

ز خاور بر آيد سوى باختر نباشد ازين يك روش راست‏تر

ايا آنكه تو آفتابى همى چه بودت كه بر من نتابى همى

شاهنامه فردوسی - ستايش سلطان محمود

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, گفتار اندر آفرینش آفتاب

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

بال بگشا و صفیر از شجر طوبی زن
حیف باشد چو تو مرغی که اسیر قفسی
«حافظ»

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

شاهنامه فردوسی – راى زدن زال با موبدان در كار رودابه

شاهنامه فردوسی – نامه كاوس به رستم و خواندن او از زابلستان‏‏

شاهنامه فردوسی – كشته شدن ايرج بر دست برادران‏

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به ايران زمين

شاهنامه فردوسی – هنر نمودن زال در پيش منوچهر

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم نزديك شاه مازندران به پيغمبرى

شاهنامه فردوسی – نامه گژدهم به نزديك كاوس‏

شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آب پاشان

(بْ) (اِمر.) نک آبریزگان.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.