شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

گفتار اندر آفرینش آفتاب

ز ياقوت سرخست چرخ كبود نه از آب و گرد و نه از باد و دود

بچندين فروغ و بچندين چراغ بياراسته چون بنوروز باغ‏

روان اندرو گوهر دلفروز كزو روشنايى گرفتست روز

ز خاور بر آيد سوى باختر نباشد ازين يك روش راست‏تر

ايا آنكه تو آفتابى همى چه بودت كه بر من نتابى همى

شاهنامه فردوسی - كشته يافتن ويسه پسر خود را

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, گفتار اندر آفرینش آفتاب

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ما نظر از خرقه پوشان بسته ایم
دل به مهر باده نوشان بسته ایم
«رهی معیری»

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

شاهنامه فردوسی – كیكاوس

شاهنامه فردوسی – رفتن هوشنگ و گيومرت به جنگ ديو سياه

شاهنامه فردوسی – رزم افراسياب با نوذر ديگر بار

شاهنامه فردوسی – آمدن زال به نزد مهراب كابلى

شاهنامه فردوسی – گمراه كردن اهريمن كاوس را و به آسمان رفتن كاوس

شاهنامه فردوسی – خوان هفتم كشتن رستم ديو سپيد را

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – داستان دقیقی سخن سرای

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آ

(حر.) «آ» یا «الف ممدوده» نخستین حرف از الفبای فارسی ؛ اولین حرف از حروف ابجد، برابر با عدد "۱".

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.