شاهنامه فردوسی – آغاز داستان سهراب‏

آغاز داستان سهراب‏

اگر تند بادى برايد ز كنج بخاك افگند نارسيده ترنج‏

ستمكاره خوانيمش ار دادگر هنرمند دانيمش ار بى‏هنر

اگر مرگ دادست بيداد چيست ز داد اين همه بانگ و فرياد چيست‏

ازين راز جان تو آگاه نيست بدين پرده اندر ترا راه نيست‏

همه تا در آز رفته فراز بكس بر نشد اين در راز باز

برفتن مگر بهتر آيدش جاى چو آرام يابد بديگر سراى‏

دم مرگ چون آتش هولناك ندارد ز برنا و فرتوت باك‏

درين جاى رفتن نه جاى درنگ بر اسپ فنا گر كشد مرگ تنگ‏

دیوان حافظ - دل من در هوای روی فرخ

چنان دان كه دادست و بيداد نيست چو داد آمدش جاى فرياد نيست‏

جوانى و پيرى بنزديك مرگ يكى دان چو اندر بدن نيست برگ‏

دل از نور ايمان گر آگنده ترا خامشى به كه تو بنده‏

برين كار يزدان ترا راز نيست اگر جانت با ديو انباز نيست‏

بگيتى دران كوش چون بگذرى سرانجام نيكى بر خود برى‏

كنون رزم سهراب رانم نخست ازان كين كه او با پدر چون بجست‏

آغاز داستان سهراب‏, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

و از برای صید دل در گردنم زنجیر زلف
چون کمند خسرو مالک رقاب انداختی
«حافظ»

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

شاهنامه فردوسی – اندرز كردن منوچهر پسرش را

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

شاهنامه فردوسی – گرفتار شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – خوان پنجم گرفتار شدن اولاد به دست رستم

شاهنامه فردوسی – پژوهش كردن موبدان از زال

شاهنامه فردوسی – راى زدن رستم با كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

کرک

(~.) (اِ.) سقف خانه.

کرک

(کَ) مرغ خانگی، ماکیان.

کرک

(~.) (اِ.) خرچنگ.

کرکر

(کَ کَ) (اِ.)
۱- دادگر، از نام‌های خداوند.
۲- کامکار.
۳- پادشاه صاحب اقبال.

کرکر

(کُ کُ) (اِ.) پارچه‌ای است نخی و ابریشمی یا پشمی که با آن پرده و رویه مبل سازند.

کرکرانک

(کَ کَ نَ) (اِ.) استخوان نرم، غضروف. کرکری هم گویند.

کرکره

(کِ کِ رِ) (اِ.) نوعی پرده که از تخته یا کائوچو باریک و بلند درست می‌کنند و پشت در و پنجره برای جریان هوا و جلوگیری از آفتاب گذارند.

کرکری

(کَ کَ) (اِ.) نک کرکرانک.

کرکری خواندن

(کُ کُ. خا دَ) (مص ل.) (عا.) رجز خواندن.

کرکس

(کَ کَ) (اِ.) از مرغان شکاری با جثه بزرگ و منقار و چنگال قوی که لاشه جانوران را می‌خورد. مردارخوار هم می‌گویند.

کرکس فلک

(کَ کَ س فَ لَ) (اِمر.) نک کرکسان فلک.

کرکسان فلک

(کَ کَ نِ فَ لَ) (اِمر.) دو ستاره نسر واقع در صورت فلکی شلیاق یا چنگ رومی و نسر طایر در صورت فلکی عقاب.

کرکسان گردون

(~ گَ) (اِمر.) نک کرکسان فلک.

کرکم

(کَ کَ) (اِ.) رنگین کمان.

کرکما

(کَ) (اِ.) دم جنبانک.

کرکن

(کَ کَ یا کِ) (اِ.) غله‌ای مانند گندم و نخود و باقلا که آن را نیم رس بریان کنند و بخورند.

کرکند

(کَ کَ)(اِ.)سنگی است سرخ رنگ شبیه یاقوت.

کرکی

(کُ) (اِ.) کلنگ، درنا.

کرگ

(کَ رْ) (اِ.) کرگدن.

کرگدن

(کَ گَ دَ) (اِ.) حیوانی بزرگ و نیرومند که شاخی بالای بینی اش دارد. پوستش ضخیم و پُر چین و چروک است. در هندوستان و افریقا زندگی می‌کند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.