شاهنامه فردوسی – آغاز داستان سهراب‏

آغاز داستان سهراب‏

اگر تند بادى برايد ز كنج بخاك افگند نارسيده ترنج‏

ستمكاره خوانيمش ار دادگر هنرمند دانيمش ار بى‏هنر

اگر مرگ دادست بيداد چيست ز داد اين همه بانگ و فرياد چيست‏

ازين راز جان تو آگاه نيست بدين پرده اندر ترا راه نيست‏

همه تا در آز رفته فراز بكس بر نشد اين در راز باز

برفتن مگر بهتر آيدش جاى چو آرام يابد بديگر سراى‏

دم مرگ چون آتش هولناك ندارد ز برنا و فرتوت باك‏

درين جاى رفتن نه جاى درنگ بر اسپ فنا گر كشد مرگ تنگ‏

دیوان حافظ - آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

چنان دان كه دادست و بيداد نيست چو داد آمدش جاى فرياد نيست‏

جوانى و پيرى بنزديك مرگ يكى دان چو اندر بدن نيست برگ‏

دل از نور ايمان گر آگنده ترا خامشى به كه تو بنده‏

برين كار يزدان ترا راز نيست اگر جانت با ديو انباز نيست‏

بگيتى دران كوش چون بگذرى سرانجام نيكى بر خود برى‏

كنون رزم سهراب رانم نخست ازان كين كه او با پدر چون بجست‏

آغاز داستان سهراب‏, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

منش از مردمان رخ می‌نهفتم
ستم بین کآخر از من رخ نهان کرد
«هاتف اصفهانی»

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

شاهنامه فردوسی – جنگ نوذر با افراسياب سديگر بار

شاهنامه فردوسی – كیكاوس

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

شاهنامه فردوسی – رفتن پسران فريدون نزد شاه يمن

شاهنامه فردوسی – شكيبايى ايرج و برترى عقلش

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن شاه يمن جندل را

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به نزد منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

چپ شدن

(چَ. شُ دَ) (مص ل.)
۱- منحرف شدن، واژگون گردیدن.
۲- طرف دار سیاست دست چپی شدن.

چپان

(چَ) (اِ.) لباس کهنه.

چپاندن

(چَ دَ) (مص م.) چپانیدن.

چپانی

(چَ) (اِ. ص.)
۱- کهنه پوش، ژنده پوش.
۲- رند بی سر و پا.

چپانیدن

(چَ دَ) (مص م.) چیزی را با زور و فشار میان چیز دیگر جا دادن.

چپاول

(چَ وُ) [ تر. ] (اِ.) غارت، تاراج.

چپر

(چَ پَ) (اِ.)
۱- دیواری ساخته شده از چوب و علف و شاخه‌های درخت، پرچین.
۲- گروهی از مردم یا جانوران که دایره وار گرد هم آمده و حلقه زده باشند.

چپری

(چَ پَ) (ق.) زود، بی درنگ.

چپش

(چَ پِ) (اِ.) بزغاله یکساله.

چپق

(چُ پُ) [ تر. ] (اِ.) نوعی آلت تدخین دارای دسته‌ای چوبی و سری سفالی که توتون را در سر آن ریخته و دود کنند. ؛ ~کسی را کشیدن نهایت خشونت را نسبت به کسی اعمال کردن.

چپل

(چَ پَ) (ص.) کسی که همیشه لباسش کثیف باشد.

چپه

(چَ پِّ) (ص.)
۱- چپ دست، کسی که با دست چپ کار می‌کند.
۲- واژگون.

چپه شدن

(~. شُ دَ) (مص ل.) واژگون شدن اتومبیل یا هر چیز دیگر.

چپو

(چَ پَ یا پُ) [ تر. ] (اِ.) یغما، تاراج.

چپوچی

(~.) [ تر. ] (ص نسب.) تاراج کننده، غارتگر، یغماگر.

چپچاپ

(چَ) (اِصت.) = چپچپ: صدای بوسه، آواز بوسیدن.

چپیدن

(چَ دَ) (مص ل.) جا شدن چیزی در چیز دیگر با زور و فشار.

چپیره

(چَ رِ) (اِ.) آمادگی و گرد آمدن مردم برای انجام کاری.

چپین

(چُ) (اِ.) = با چبین: طبقی که از چوب بید بافته باشند، طبق چوبین، سله.

چپیه

(چَ یِ) (اِ.) دستار بزرگی که عربان بر سر گذارند و بر روی آن عگال (عقال) بندند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.