شاهنامه فردوسی – آغاز داستان سهراب‏

آغاز داستان سهراب‏

اگر تند بادى برايد ز كنج بخاك افگند نارسيده ترنج‏

ستمكاره خوانيمش ار دادگر هنرمند دانيمش ار بى‏هنر

اگر مرگ دادست بيداد چيست ز داد اين همه بانگ و فرياد چيست‏

ازين راز جان تو آگاه نيست بدين پرده اندر ترا راه نيست‏

همه تا در آز رفته فراز بكس بر نشد اين در راز باز

برفتن مگر بهتر آيدش جاى چو آرام يابد بديگر سراى‏

دم مرگ چون آتش هولناك ندارد ز برنا و فرتوت باك‏

درين جاى رفتن نه جاى درنگ بر اسپ فنا گر كشد مرگ تنگ‏

دیوان حافظ - صلاح کار کجا و من خراب کجا

چنان دان كه دادست و بيداد نيست چو داد آمدش جاى فرياد نيست‏

جوانى و پيرى بنزديك مرگ يكى دان چو اندر بدن نيست برگ‏

دل از نور ايمان گر آگنده ترا خامشى به كه تو بنده‏

برين كار يزدان ترا راز نيست اگر جانت با ديو انباز نيست‏

بگيتى دران كوش چون بگذرى سرانجام نيكى بر خود برى‏

كنون رزم سهراب رانم نخست ازان كين كه او با پدر چون بجست‏

آغاز داستان سهراب‏, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

نور سحرگاهی دهد فیضی که می خواهی دهد
با مسکنت شاهی دهد سلطان درویشم کند
«رهی معیری»

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

شاهنامه فردوسی – پيروزى فريدون بر ضحاك و دست يافتن بر گنجهاى آن

شاهنامه فردوسی – آمدن تهمينه دختر شاه سمنگان به نزد رستم‏‏‏

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن افراسياب بر ايران زمين

شاهنامه فردوسی – گرفتن رستم رخش را

شاهنامه فردوسی – رزم كردن رستم با سه شاه و رها شدن كاوس از بند

شاهنامه فردوسی – راى زدن رستم با كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن جشن سده

شاهنامه فردوسی – كشته شدن تور بر دست منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

نوادر

(نَ دِ) [ ع. ] (اِ.) جِ نادره ؛ چیزهای کمیاب و نادر.

نواده

(نَ دِ) (اِ.) نبیره و فرزندزاده.

نوار

(نَ وّ) [ ع. ] (ص.) تابان.

نوار

(نَ) (اِ.)
۱- رشته‌ای پهن مانند تسمه که از پشم یا پنبه یا ابریشم می‌بافند.
۲- رشته باریک مغناطیسی شده مانند: نوار ضبط صوت یا ویدئو.
۳- ناحیه باریک و دراز از یک سرزمین.
۴- هر چیز که به شکل رشته‌ای باریک درآمده.

نوارچسب

(~. چَ) (اِمر.) ورقه باریک نوار - مانند که مطالبی روی آن چاپ کنند و بر سر بطری و جز آن می‌چسبانند؛ باندرل.

نوازش

(نَ زِ) (اِمص.)
۱- مهربانی، شفقت.
۲- نواختن آلت موسیقی.

نوازش گر

(~. گَ) (ص فا.) نوازش کننده، نوازنده.

نوازنده

(نَ زَ دِ) (ص فا.)
۱- نوازش کننده.
۲- آن که ساز می‌زند.

نوازیدن

(نَ دَ) (مص م.) نواختن و به مراد رسانیدن.

نواس

(نَ وّ) [ ع. ] (ص فا.) لرزنده، مضطرب.

نواس

(نُ) [ ع. ] (اِ.) عنکبوت، تار عنکبوت.

نواسته

(نُ تَ یا تِ) (اِ.) = نواشته: دیواری که از خشت و آجر برآورده باشند.

نواسه

(نَ س) (اِ.) نبیسه، نبسه ؛ نبیره، فرزندزاده، دخترزاده.

نواصی

(نَ) [ ع. ] (اِ.) جِ ناصیه.

نوافل

(نَ فِ) [ ع. ] (اِفا. ص.) جِ نافله ؛ نمازهای سنت که واجب نباشد، نمازهای مستحب.

نواقص

(نَ قِ) [ ع. ] (اِ.) جِ ناقص.

نواقل

(نَ قِ) [ ع. ] (ص.) جِ ناقله.

نواقیس

(نَ) [ ع. ] (اِ.) جِ ناقوس.

نوال

(نَ) [ ع. ] (اِ.) دهش، بخشش.

نواله

(نَ لِ) (اِ.)
۱- گلوله خمیر.
۲- مقداری از خوراک که برای کسی کنار گذارند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.