[ ع. ] (اِ.) جِ آیه.
۱- نشانه‌ها، علامت‌ها.
۲- آیه‌های قرآن. ؛ ~متشابه آیاتی از قرآن که مقصود از آن‌ها کاملاً روشن نیست و قابل تأویل است. ؛ ~محکمه آیاتی از قرآن که مقصود آن‌ها روشن است و قابل تأویل نیست. ؛ نمازِ ~نمازی که هنگام خسوف و کسوف و دیگر بلایای طبیعی بر مسلمانان واجب است.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

شاهنامه فردوسی – آبادانى و آرامش شهرها هنگام پادشاهى هوشنگ

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

شاهنامه فردوسی – پيغام فرستادن كاوس به نزديك قيصر روم و افراسياب‏

شاهنامه فردوسی – رسيدن سهراب به دژ سپيد

مقدمه شاهنامه فردوسی

شاهنامه فردوسی – آشتى خواستن پشنگ از كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن كاوس بر رستم‏‏

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن زال نزديك سام نمودن چگونگى كار

شاهنامه فردوسی – آفرینش ماه

شاهنامه فردوسی – كشته شدن ايرج بر دست برادران‏

فرهنگ معین

آیات

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ