دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

شاهنامه فردوسی – گرفتار شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – پادشاهى دادن سام زال را

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج به نزد برادران

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن افراسياب بر ايران زمين

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – گرفتن شاه هاماوران كاوس را

شاهنامه فردوسی – شكيبايى ايرج و برترى عقلش

فرهنگ معین

ارباب

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ