دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

شاهنامه فردوسی – كیكاوس

شاهنامه فردوسی – خوان ششم جنگ رستم و ارژنگ ديو

شاهنامه فردوسی – خوان پنجم گرفتار شدن اولاد به دست رستم

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

فرهنگ معین

ادهم

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ