دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

شاهنامه فردوسی – درمان كردن ضحاك

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – پادشاهى دادن سام زال را

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

فرهنگ معین

احشاء

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ