دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

شاهنامه فردوسی – رفتن كنيزكان رودابه به ديدن زال زر

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن فريدون از كشته شدن ايرج‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن افراسياب بر ايران زمين

شاهنامه فردوسی – اندر خواب ديدن ضحاك فريدون را

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به رسولى نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – رزم افراسياب با نوذر ديگر بار

فرهنگ معین

آنوریسم

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ