دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

شاهنامه فردوسی – راى زدن سام با موبدان بر كار زال

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج بسوى پدر

شاهنامه فردوسی – هنر نمودن زال در پيش منوچهر

شاهنامه فردوسی – نامه گژدهم به نزديك كاوس‏

شاهنامه فردوسی – رفتن كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – آفرینش ماه

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به ديدن رستم

شاهنامه فردوسی – پادشاهى منوچهر صد و بيست سال بود

فرهنگ معین

آن جهان

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ