دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

شاهنامه فردوسی – خوان هفتم كشتن رستم ديو سپيد را

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن زال

شاهنامه فردوسی – دلخوشى دادن سام سيندخت را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

شاهنامه فردوسی – ديدن فريدون دختران جمشيد را

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن كاوس نزديك شاه مازندران

فرهنگ معین

آقطی

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ