دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

شاهنامه فردوسی – پادشاهى منوچهر صد و بيست سال بود

شاهنامه فردوسی – راى زدن سام با موبدان بر كار زال

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن منوچهر از كار زال و رودابه‏

شاهنامه فردوسی – خوان پنجم گرفتار شدن اولاد به دست رستم

شاهنامه فردوسی – آمدن زال با نامه سام نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – به زن خواستن كاوس سودابه دختر شاه هاماوران را

شاهنامه فردوسی – رفتن پسران فريدون نزد شاه يمن

شاهنامه فردوسی – پرسيدن سهراب نام سرداران ايران را از هجير

فرهنگ معین

آغوز

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ